Ο Μπλου δεν βρήκε τι να απαντήσει. Την πήρε στην αγκαλιά του. Ένα κορμί δυνατό. Γεροδεμένο. Επαγγελματίας χορεύτρια ή αθλήτρια. Φορούσε λεπτό φόρεμα από μαύρη δαντέλα. Μαύρα παπούτσια, με τρία λεπτά δερμάτινα λουράκια γύρω απ’ τον αστράγαλο. Ένα άρωμα πικρό, διακριτικό, μάλλον ανδρικό. Έντονα βαμμένα χείλη. Ήταν άραγε ηθελημένο; Όπως και να’ χε, ο Μπλου πολύ θα ‘θελε να τα δαγκώσει. Χόρεψαν μια άνοστη μουσική, παιγμένη από έναν άνοστο ακορντεονίστα. Γέλασαν. Ακολούθησε ένα καλύτερο κομμάτι, άγνωστο και στους δύο, και ύστερα το «Tango Fever» του Πιατσόλα, που προτιμάς να το ακούς παρά να το χορεύεις. Ο Μπλου βρήκε ευκαιρία να επιστρέψει στο τραπέζι του. Το κορμί της γυναίκας σφιγγόταν πάνω στο δικό του. Αναζητούσε και εκείνος αυτή την επαφή. Η Άννα Μπρακ θα πρέπει να αισθάνθηκε το ορθωμένο πέος του.

* Η σιωπή των νεκρών, Jean-Paul Noziere, Μτφρ. Δημήτρης Σιδηρόπουλος, εκδ. ΠΟΛΙΣ

Το απόσπασμα έστειλε στο Βar Des 13 Coins η Mahi Theo. Την ευχαριστούμε!