Όταν τσακώνομαι με κάποιον, αν είναι ένας καβγάς που με κάνει να νιώθω άσχημα, το πρώτο που κάνω μόλις τελειώσει ο καβγάς, είναι να αρχίσω το τραγούδι. Κι αυτό δε φαίνεται εντελώς φυσιολογικό.

Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται κάθε φορά που τσακωνόμαστε, με το που τελειώνει ο καβγάς, αρχίζεις πάντα το τραγούδι, μου λέει κάθε τόσο η Φραντσέσκα. Ε, της λέω, δεν ξέρω.

Το πρώτο ποίημα του Χλέμπνικοφ που διάβασα στη ζωή μου είναι πολύ σύντομο, τέσσερις στίχοι. Όταν πεθαίνουν τ’ άλογα, ξεφυσάνε / όταν πεθαίνουν τα χόρτα, ξεραίνονται / όταν πεθαίνουν οι ήλιοι, σβήνουν / όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, λένε τραγούδια.

*Το ατμόπλοιο του μοντερνισμού (Λαρδί), Πάολο Νόρι, εκδ. Ελληνικά Γράμματα